DeoQuest and TweetignwithGOD

 

Të gjithë pyetjet
prev
Pararendëse:3.21 Cilat janë pjesët më të rëndësishme të kishës?
next
Tjetra:3.23 Nga vijnë llojet e ndryshme arkitektonike të kishës?

3.22 Çka është gurra pagëzimore? Pse ka statuja në kishë?

Brenda ndërtesës së kishës

Gurra e pagëzimit  përmban ujin që përdoret për të pagëzuar njerëzit. Këtu fillon jeta e re si i krishterë [> 3.36]. Statujat në kisha na ndihmojnë të mendojmë për shenjtërit. Besimtarët mund t'u kërkojnë shenjtërve (jo statujave!) t'iu bashkohen atyre për të lutur Zotin. Këta shenjtër janë të gjithë pranë Zotit në parajsë.
Kur ndizni një qiri në një nga statujat, ky qiri përfaqëson lutjet tuaja që vazhdojnë edhe kur largoheni nga kisha. Shenjti do të lutet për ju.

Gurra është vendi ku një person pagëzohet & bëhet i krishterë. Statujat & figurat na ndihmojnë t’iu kërkojmë shenjtërve të luten me & për ne.
Urtësia e Kishës

Why does the Old Testament forbid images of God, and why do we Christians no longer keep that commandment?

In order to protect the mystery of God and to set the people of Israel apart from the idolatrous practices of the pagans, the First Commandment said, “You shall not make for yourself a graven image” (Ex 20:4). However, since God himself acquired a human face in Jesus Christ, the prohibition against images was repealed in Christianity; in the Eastern Church, icons are even regarded as sacred.

The knowledge of the patriarchs of Israel that God surpasses everything (transcendence) and is much greater than anything in the world lives on today in Judaism as in Islam, where no image of God is or ever was allowed. In Christianity, in light of Christ’s life on earth, the prohibition against images was mitigated from the fourth century on and was abolished at the Second Council of Nicaea (787). By his Incarnation, God is no longer absolutely unimaginable; after Jesus we can picture what he is like: “He who has seen me has seen the Father” (Jn 14:9). [Youcat 358]

Ja çfarë thonë Papët

Kur zhytem në mendime, hedh sytë pas në rrugën e gjatë të jetës sime, reflektoj se si mjedisi, famullia dhe familja më sollën në pagëzimoren e kishës së Wadowice, ku më 20 qershor 1920, m’u dha  hiri për t’u bërë bir i Hyjit, së bashku me besimin te Shëlbuesi im. Tanimë e kam puthur solemnisht këtë pagëzimore në vitin e Mijëvjeçarit të Pagëzimit të Polonisë, kur isha Kryeipeshkëv  i Krakovës. Sot dëshiroj ta puth përsëri si Papë, pasues i Shën Pjetrit. Dëshiroj ta fiksoj shikimin tim në fytyrën e Nënës së Ndihmës së Mirë në shëmbëlltyrën e saj në Wadowice. [Papa Gjon Pali II, mbajtur në Wadowice, 7 qershor 1979]