3.9 A i lutem Atit, Birit apo Shpirtit Shenjt? Marisë apo shenjtërve?
Ne gjithmonë mund t'i lutemi secilit prej tre personave të Trinitetit, të cilët së bashku formojnë një njësi. Sidoqoftë, ata gjithashtu kanë personalitetin e tyre individual. Ne shpesh ia drejtojmë lutjet tona Hyjit Atë: kështu ne i bashkohemi Jezusit, Birit të Zotit në lutjen e tij të vazhdueshme.
Ne gjithashtu mund t'i lutemi Jezusit ose Shpirtit të Shenjt, për shembull të kërkojmë urtësi dhe frymëzim. Ndërsa lutemi në tokë, shenjtërit dhe engjëjt luten vazhdimisht në parajsë. Prandaj, mund t'i kërkoni që t'i luten Zotit për ne, pasi janë afër tij në qiell.
Cila është zanafilla e uratës Ati Ynë?
Jezusi na e ka mësuar këtë uratë të krishterë e të pazëvendësueshme, uratën Ati ynë, një ditë kur një nxënës, duke e parë se si lutej, i tha: “ Na mëso edhe ne të lutemi” (Lk 11, 1). Tradita liturgjike e Kishës gjithmonë ka përdorur tekstin e Shën Mateut (Mt 6,9-13). [KKKP 578]
Pse quhet “urata e Zotërisë”?
Urata Ati Ynë është quajtur “Urata e Zotërisë” (oratio dominica), sepse na e ka mësuar vetë Zotëria Jezus. [KKKP 580]
Pse themi Ati “ynë”?
Falja “ynë” shpreh një marrëdhënie tërësisht të re me Hyjin. Kur i lutemi Atit, e adhurojmë dhe e lavdërojmë me Birin dhe me Shpirtin Shenjt. Në Krishtin ne jemi Populli “i Tij”, kurse Ai është Hyji “ynë”, qysh tani e përgjithmonë e jetës. Në fakt, themi, Ati “ynë”, sepse Kisha e Krishtit është bashkësia e një shumice vëllezërish, të cilët kanë “një zemër dhe një shpirt të vetëm” (Vap 4,32 ). [KKKP 584]
Pse duhet të kërkojmë: “U bëftë vullnesa jote si në qiell, ashtu në tokë”?
Vullnesa e Atit është që “të shëlbohen të gjithë njerëzit” (1 Tim 2, 3). Për këtë qëllim ka ardhur Jezusi: për të përmbushur në mënyrë të përsosur Vullnesën shpëtimprurëse të Atit. Ne i lutemi Hyjit Atë që ta bashkojë vullnesën tonë me atë të Birit të Vet, nën shembullin e Marisë shumë të Shenjtë dhe të Shenjtërve. Kërkojmë që plani i Tij dashamirës të realizohet plotësisht në tokë, sikurse është në qiell. Nëpërmjet lutjes ne mund “ta dallojmë vullnetin e Hyjit” (Rom 12, 2) dhe të fitojmë “qëndresën për ta kryer vullnetin e Hyjit” (Heb 10, 36). [KKKP 591]
Çfarë do të thotë: “Mos na lër të biem në tundim”?
Ne i kërkojmë Hyjit Atë që të mos na lërë vetëm dhe në mëshirë të tundimit. I kërkojmë Shpirtit Shenjt që të dimë të shoshisim, nga njëra anë, mes sprovës që na rrit në të mirë dhe tundimit që na çon në mëkat e në vdekje, dhe, nga ana tjetër, mes të qenit të tunduar dhe pranimit të tundimit. Kjo kërkesë na bashkon me Jezusin i cili e ka mundur tundimin me lutjen e Vet. Kjo uratë nxit hirin e vigjilencës dhe të qëndrueshmërisë përfundimtare. [KKKP 596]
Çfarë kërkon Kisha duke u lutur: “Ardhtë Mbretëria jote”?
Kisha e kërkon ardhjen përfundimtare të Mbretërisë së Hyjit nëpërmjet kthimit në lavdi të Krishtit. Por Kisha lutet edhe që Mbretëria e Hyjit të rritet duke filluar qysh sot nëpërmjet shenjtërimit të njerëzve në Shpirtin Shenjt dhe, falë angazhimit të tyre, me shërbimin e drejtësisë dhe të paqes, sipas Lumnive. Kjo kërkesë është britma e Shpirtit Shenjt dhe e Nuses: “Eja, o Zot, Jezus!” (Zb 22, 20). [KKKP 590]
Can we be sure that our prayers are heard?
Our prayers, which we offer in Jesus’ name, go to the place where Jesus’ prayers also went: to the heart of our heavenly Father.
We can be sure of this if we trust Jesus. For Jesus has opened again for us the way to heaven, which had been barred by sin. Since Jesus is the way to God, Christians conclude their prayers with the phrase, “we ask this through Jesus Christ, our Lord.” [Youcat 495]
If the Father is “in heaven”, where is that heaven?
Heaven is wherever God is. The word “heaven” does not designate a place but, rather, indicates God’s presence, which is not bound by space and time.
We should not look for heaven above the clouds. Wherever we turn to God in his glory and to our neighbor in his need; wherever we experience the joys of love; whenever we convert and allow ourselves to be reconciled with God, heaven opens there. “Not that God is where heaven is, but rather heaven is where God is” (Gerhard Ebeling). [Youcat 518]
"What does it mean to say, “Forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us”?
Merciful forgiveness—the mercy that we show to others and the mercy that we ourselves seek—is indivisible. If we ourselves are not merciful and do not forgive one another, God’s mercy will not reach our hearts.
Many people have a lifelong struggle with their inability to forgive. The deep blockade of being unreconciled is resolved only by looking to God, who adopted us “while we were yet sinners” (Rom 5:8). Because we have a kind Father, forgiveness and reconciliation in life are possible. [Youcat 524]
E lumja ti Mari që besove. Kështu, ne të lavdërojmë së bashku me Elizabetën (krh. Lk 1:45). E lumja ti , Nëna e Zotit tonë Jezus dhe e Kishës ... Zemrës tënde prej nëne , Mari, ne u besojmë veçanërisht ata që janë të shtypur nga vuajtjet dhe pikëllimi: të sëmurët dhe të pamundurit, burrat dhe gratë që kalojnë martesa të vështira, fëmijët e familjeve në mosmarrëveshje, njerëzit me borxhe të mëdha, të papunët, të huajt dhe të burgosurit. Sa lot, sa frikë, sa errësirë në këtë rrugëtim! [Papa Gjon Pali II, Lutje drejtuar Marisë në Mariazell, 13 shtator 1983]
