4.32 Çka ndodh kur çiftet nuk kanë fëmijë?
Dëshira e një çifti për të krijuar një familje [> 4.19] është një gjë shumë e natyrshme dhe pjesë e mënyrës së mrekullueshme që Zoti na krijoi ne njerëzit [> 1.2]. Mund të jetë shumë e trishtë nëse rezulton se një çift nuk mund të krijojë fëmijë. Është e mrekullueshme kur kjo situatë mund të zgjidhet përmes mjeteve mjekësore. Sidoqoftë, jo gjithçka që është e mundur është gjithashtu e drejtë: fekondimi artificial [> 4.33], për shembull, çon në një numër problemesh etike.
Një fëmijë është gjithmonë një dhuratë që rrënjësisht vjen nga Zoti; nuk është një "produkt" [> 4.34] i prodhuar në laborator. Ndonjëherë pranimi i situatës është zgjidhja e vetme, edhe pse kjo mund të shkojë kundër dëshirave natyrore të një çifti. Birësimi është gjithashtu një mundësi. Dhe një martesë mund të jetë vërtet e frytshme në mënyra të tjera, edhe pa fëmijë.
Çfarë mund të bëjë çifti kur nuk ka fëmijë?
Kur dhurata e fëmijëve nuk i jepet çiftit, ata, mbasi t’i kenë përdorur të gjitha ndihmat mjekësore, mund ta dëftojnë bujarinë e tyre përmes kujdestarisë ose adoptimit, ose duke ofruar shërbime domethënëse për të mirën e të afërmit. Kështu, çifti realizon një frytshmëri shpirtërore të çmueshme. [KKKP 501]
What can a childless couple do?
Married couples who suffer from infertility can accept any medical assistance that does not contradict the dignity of the human person, the rights of the child to be conceived, and the holiness of the sacrament of Matrimony.
There is no absolute right to have a child. Every child is a gift from God. Married couples to whom this gift has been denied, even though they have exhausted all permissible medical means of assistance, can take in foster children or adopt children or become socially involved in some other way, for instance, by caring for abandoned children. [Youcat 422]
Kisha i kushton vëmendje të madhe shqetësimit të çifteve jopjellore, ajo kujdeset për ta dhe pikërisht për këtë arsye inkurajon kërkimet mjekësore. Megjithatë, shkenca nuk është gjithmonë në gjendje t'u përgjigjet pozitivisht dëshirave të çifteve të shumta. Prandaj do të doja t’ju kujtoja bashkëshortëve në gjendje të infertilitetit, që kjo nuk ua prish thirrjen martesore. Bashkëshortët thirren gjithmonë nga vetë thirrja e tyre për pagëzim dhe martesë, për të bashkëpunuar me Hyjin në krijimin e një jete të re njerëzore. Thirrja për të dashuruar është në fakt një thirrje për dhuratën e vetvetes dhe kjo është një mundësi që asnjë gjendje fizike nuk mund ta parandalojë. Prandaj, sa herë që shkenca nuk gjen përgjigje, përgjigjja që jep dritë vjen nga Krishti. [Papa Benedikti XVI, Akademisë Papnore të Jetës, 25 shkurt 2012]
