DeoQuest and TweetignwithGOD

 

All Questions
prev
Poprzedni:2.8 Kim jest nuncjusz?
next
Następny:2.10 Co oznaczają te wszystkie kolory? Kto jest kim?

2.9 Jakie są rodzaje zakonów?

Kościół dzisiaj

Ojcowie, bracia i siostry zakonne to ci, którzy zdecydowali się w pełni ofiarować swoje życie Bogu i żyć tylko dla Niego. Żyją oni według określonej reguły zakonnej i pracują w zakonnych murach lub poza nimi.

Misjonarki Miłości, czyli siostry bł. Matki Teresy, franciszkanie, jezuici czy klaryski – to tylko kilka przykładów wspólnot zakonnych. Każda z nich ma inną „regułę życia”, która rządzi życiem codziennym. Niektóre ze wspólnot skupiają się na modlitwie, inne prowadzą szkoły czy szpitale, jeszcze inne zaś przyjmują na siebie zupełnie odmienne zadanie.

 

Jest ich wiele. Zakonnicy oddają wszystko Bogu i żyją według reguły zakonnej. Modlą się, żyją i pracują w klasztorze, często też poza nim.
Z mądrości Kościoła

W jaki sposób ukształtowany jest Lud Boży?

Z ustanowienia Bożego są w Kościele święci szafarze, którzy otrzymali sakrament kapłaństwa i tworzą hierarchię w Kościele. Pozostałych nazywa się świeckimi. Są także wierni, należący do jednej i do drugiej kategorii, którzy przez profesję rad ewangelicznych: czystości w celibacie, ubóstwa i posłuszeństwa, poświęcają się w sposób szczególny Bogu. [KKKK 178]

Co to jest życie konsekrowane?

Jest to stan życia uznany przez Kościół. Życie konsekrowane jest wolną odpowiedzią człowieka na szczególne wezwanie Chrystusa, dzięki któremu osoby konsekrowane poświęcają się całkowicie Bogu i dążą za natchnieniem Ducha Świętego do doskonałej miłości. Taka konsekracja charakteryzuje się praktykowaniem rad ewangelicznych. [KKKK 192]

Jaki jest udział życia konsekrowanego w misji Kościoła?

Życie konsekrowane, poprzez pełne poświęcenie się Chrystusowi i braciom i dawanie świadectwa nadziei życia wiecznego, ma szczególny udział w misji Kościoła. [KKKK 193]

Jak jest zbudowany jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół?

Kościół stanowią świeccy i duchowni (kler). Jako dzieci Boże cieszą się tą samą godnością. Mają równoważne zadania, choć odmienne. Posłannictwem świeckich jest przeobrażać świat w królestwo Boże. Wraz z nimi w jednym szeregu stoją duchowni, pełniący w Kościele posługę przewodzenia, nauczania i uświęcania. W obu stanach istnieją chrześcijanie, którzy w szczególny sposób oddają się Bogu do dyspozycji przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (np. zakonnicy i zakonnice). Każdy chrześcijanin ma za zadanie świadczyć o Ewangelii własnym życiem. Ale Bóg z każdym człowiekiem idzie jego własną drogą powołania. Jednych posyła jako świeckich, żeby w rodzinach i życiu zawodowym pośród świata budowali królestwo Boże. Wszystkimi potrzebnymi do tego darami Ducha Świętego obdarza ich w sakramentach chrztu i bierzmowania. Innym zleca posługę pasterską. Mają Jego lud prowadzić, nauczać i uświęcać. Tego zadania nikt nie może sobie przypisać. Sam Pan musi posłać i przez sakrament święceń dać siłę na drogę. Tylko w ten sposób człowiek może działać w imieniu Chrystusa i udzielać sakramentów. [Youcat 138]

Dlaczego Jezus chce, żeby byli ludzie, którzy na zawsze żyją w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie?

Bóg jest miłością. Tęskni także za naszą miłością. Formą pełnego miłości poświęcenia się Bogu jest żyć jak Jezus, czyli w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie. Kto żyje w ten sposób, ma głowę, serce i ręce wolne dla Boga i ludzi. Wciąż kolejne osoby odpowiadają na wezwanie Jezusa i „ze względu na królestwo niebieskie” (Mt 19, 12) ofiarują wszystko Bogu – nawet tak wspaniałe dary jak własny majątek, samostanowienie, miłość małżeńska. Takie życie według rad ewangelicznych w ubóstwie,  czystości i posłuszeństwie ukazuje chrześcijanom, że świat nie jest wszystkim. Dopiero spotkaniez Boskim Oblubieńcem „twarzą w twarz” uczyni człowieka ostatecznie szczęśliwym. [Youcat 145]