Bóg pozostawił pewne ślady swego trynitarnego bytu w swoim dziele stworzenia i w swoim Objawieniu w Starym Testamencie. Jednak wewnętrzność Bytu jako Trójcy Świętej stanowi tajemnicę niedostępną dla samego rozumu, a nawet dla wiary Izraela przed wcieleniem Syna Bożego i posłaniem Ducha Świętego. Ta tajemnica została objawiona przez Jezusa Chrystusa i jest źródłem pozostałych tajemnic wiary. [KKKK 45]

Jezus Chrystus objawił, że Bóg jest „Ojcem”, nie tylko jako Stwórca świata i człowieka, lecz przede wszystkim, iż jest On wiecznie Ojcem w relacji do swojego jedynego Syna, który jest Jego Słowem, jako „odblask Jego chwały i odbicie Jego istoty” (Hbr 1, 3). [KKKK 46]

Jest trzecią Osobą Trójcy Świętej. Jest Bogiem, jednym i równym Ojcu i Synowi. Duch Święty pochodzi od Ojca (por. J 15, 26), jako pierwszego źródła i początku całego życia trynitarnego; pochodzi też od Syna (Filioque) przez odwieczne obdarowanie Syna przez Ojca. Posłany przez Ojca i wcielonego Syna, Duch Święty prowadzi Kościół do poznania „całej prawdy” (J 16, 13). Jest trzecią Osobą Trójcy Świętej. Jest Bogiem, jednym i równym Ojcu i Synowi. Duch Święty pochodzi od Ojca (por. J 15, 26), jako pierwszego źródła i początku całego życia trynitarnego; pochodzi też od Syna (Filioque) przez odwieczne obdarowanie Syna przez Ojca. Posłany przez Ojca i wcielonego Syna, Duch Święty prowadzi Kościół do poznania „całej prawdy” (J 16, 13). [KKKK 47]

Kościół wyraża swą wiarę trynitarną, wyznając jednego Boga w trzech Osobach: Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Trzy Osoby Boskie są jednym Bogiem, ponieważ każda z nich co do natury jest pełnym Bogiem. Osoby Boskie rzeczywiście różnią się między sobą ze względu na relacje, w jakich pozostają one względem siebie: Ojciec jest Tym, który rodzi Syna, Syn jest Tym, który jest zrodzony przez Ojca, Duch Święty jest Tym, który pochodzi od Ojca i Syna. [KKKK 48]

Jak trzy Osoby Boskie mają jedną i tę samą naturę, tak są również nierozdzielne w swoim działaniu: Trójca Święta ma jedno i to samo działanie. Każda jednak Osoba Boska wypełnia wspólne dzieło według swojej osobowej właściwości.

„O Boże mój, Trójco Przenajświętsza, którą uwielbiam (...). Napełnij pokojem moją duszę. Uczyń z niej swoje niebo, swoje umiłowane mieszkanie i miejsce swego spoczynku. Obym tam nigdy nie zostawiła Ciebie samego, lecz abym tam była cała, cała czuwająca w wierze, cała adorująca, cała poddana Twemu stwórczemu działaniu” (bł. Elżbieta od Trójcy).

[KKKK 49]

Wierzymy w jednego Boga w trzech Osobach (Trójca Święta). „Bóg nie jest samotnością, lecz doskonałą wspólnotą” (Benedykt XVI, 22.05.2005 r.). Chrześcijanie nie modlą się do trzech różnych bogów, lecz jednej, jedynej istoty, która przejawia się jako troista, a jednak pozostaje jednością. O tym, że Bóg jest Trójjedyny, wiemy od Jezusa Chrystusa: On, Syn, mówi o swoim Ojcu w niebie: „Ja i Ojciec jesteśmy jedno” (J 10, 30). Modli się do Niego i obdarza nas Duchem Świętym, który jest miłością Ojca i Syna. Dlatego zostajemy ochrzczeni „w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). [Youcat 35]

Nie, Trójca Święta jest tajemnicą. O Trójcy Świętej wiemy jedynie dzięki Jezusowi Chrystusowi. Ludzie nie mogą poznać Trójcy Świętej wyłącznie przy pomocy własnego rozumu. Poznają jednak sensowność tej tajemnicy, kiedy przyjmują objawienie Boże w Jezusie Chrystusie. Gdyby Bóg był sam i samotny, nigdy nie mógłby kochać. Oświeceni przez Jezusa odnajdujemy ślady Trójcy Świętej już w Starym Testamencie (np. Rdz 1, 2; 18, 2; 2 Sm 23, 2) czy wręcz w całym stworzeniu. [Youcat 36]   

Boga czcimy jako Ojca już z tego powodu, że jest Stwórcą i przyjmuje swoje stworzenia z wielką miłością. Jezus, Syn Boży, pouczył nas ponadto, że mamy Jego Ojca uważać za naszego Ojca i zwracać się do Niego „Ojcze nasz”. W różnych religiach przedchrześcijańskich stosowano do Boga zwrot: „Ojcze”. Już przed Jezusem Izrael mówił do Boga „Ojcze” (Pwt 32, 6; Ml 2, 10) i wiedział też, że On jest jak matka (Iz 66, 13). Ojciec i matka symbolizują w życiu człowieka początek i autorytet, wsparcie i ratunek. Jaki naprawdę jest Ojciec, pokazuje nam Jezus: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca” (J 14, 9). W przypowieści o synu marnotrawnym Jezus dotyka najgłębszej ludzkiej tęsknoty za miłosiernym Ojcem. [Youcat 37]

Duch Święty jest trzecią Osobą Trójcy Świętej i ma taką samą naturę boską jak Ojciec i Syn. Gdy odkrywamy w sobie obecność Bożą, mamy do czynienia z działaniem Ducha Świętego. Bóg posłał „do naszych serc Ducha swego Syna” (Ga 4, 6), żeby nas całkowicie wypełnił. W Duchu Świętym chrześcijanin odnajduje głęboką radość, wewnętrzny pokój i wolność. „Nie przyjęliście przecież ducha niewoli, aby trwać w lęku, ale przyjęliście Ducha, który czyni was dziećmi. W Nim wołamy: Abba, Ojcze!” (Rz 8, 15). W Duchu Świętym, którego otrzymujemy podczas chrztu i bierzmowania, możemy Boga nazywać Ojcem. [Youcat 38]

Jezus z Nazaretu jest Synem, drugą Osobą Boską, którą wspominamy, czyniąc znak krzyża: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). Jezus był albo oszustem, kiedy czynił siebie Panem szabatu i kazał zwracać się do siebie boskim tytułem „Pan”, albo był rzeczywiście Bogiem. Kiedy zaczął odpuszczać grzechy, wywołało to skandal. W oczach Jemu współczesnych to było przewinienie zasługujące na karę śmierci. Przez cuda i znaki, szczególnie jednak przez Zmartwychwstanie, uczniowie poznali, kim jest Jezus, i modlili się do Niego jako do Pana. To jest wiara Kościoła. [Youcat 39]