1.3 Ewolucja czy stworzenie?
Ciało ludzkie przeszło ewolucję. Jako ludzie fundamentalnie różnimy się od zwierząt. Zwierzęta czują się dobrze we własnej skórze, zaś człowiek nieustanie dąży ku czemuś wyższemu i nieskończonemu.
Częściowo abstrakcyjne ludzkie pragnienie wiecznego szczęścia, które wykracza poza to, co teraz widzimy, potwierdza ideę o nieśmiertelność duszy ludzkiej. Dzięki duszy jesteśmy sobą i możemy podejmować świadome wybory między dobrem a złem. Nasza dusza została stworzona przez Boga. Ewolucja dotyczy naszego ciała, zaś biblijna historia stworzenia świata daje nam wgląd w to, co zamieszkuje w naszym ciele: duszę. Zarówno ciało, jak i dusza potrzebne są nam do poznawania świata stworzonego przez Boga.
Skąd człowiek ma duszę?
Ludzka dusza jest bezpośrednio stworzona przez Boga i nie jest „produktem” rodziców.
Dusza człowieka nie może być ani produktem ewolucyjnego rozwoju materii, ani rezultatem połączenia materiału genetycznego ojca i matki. Tajemnica, że wraz z każdym człowiekiem przychodzi na świat jedyna taka duchowa osoba, znajduje swój wyraz w nauce Kościoła w twierdzeniu, że Bóg daje człowiekowi nieśmiertelną duszę, która nawet po oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci odnajdzie je podczas zmartwychwstania. Powiedzieć: „Mam duszę”, oznacza: „Bóg stworzył mnie nie tylko jako istotę, ale jako osobę i powołał do niekończącej się komunii z Nim”. [Youcat 63]
