DeoQuest and TweetignwithGOD

 

Të gjithë pyetjet
prev
Pararendëse:4.25 Si funksionon Planifikimi Familjar Natyror?
next
Tjetra:4.27 Pse nuk duhet përdorur testi prenatal?

4.26 Kur fillon një jetë e re?

Jeta njerëzore

Marrëdhëniet seksuale mund të sjellin fekondim [> 4.19] të një qelize veze. Kur kjo ndodh, qeliza vezë e femrës bashkohet me qelizën spermë të mashkullit. Ky quhet fekondim ose ngjizje.

Në momentin e ngjizjes, një organizëm i ri, i gjallë njerëzor vjen në ekzistencë. Është e pamundur t’i drejtohesh një momenti tjetër si shënjimi i fillimit të jetës. E njëjta jetë rritet dhe zhvillohet gradualisht në barkun e nënës derisa fëmija të lindë pas nëntë muajsh.

Jeta njerëzore fillon kur qelizat e një veze femërore dhe sperma mashkullore bashkohen për të krijuar një qenie unike njerëzore.
Urtësia e Kishës

Pse shoqëria duhet të mbrojë çdo embrion?

E drejta e patjetërsueshme e çdo individi njerëzor për jetën, që prej ngjizjes, është një element përbërës i shoqërisë civile dhe i legjislacionit të saj. Kur Shteti nuk e përdor forcën e vet në shërbim të të drejtave të të gjithëve, në veçanti më të dobtëve, si të ngjizurit ende të palindur, cenohen vetë themelet e një Shteti të së drejtës. [KKKP 472]

Can experiments be performed on living embryos and embryonic stem cells?

No. Embryos are human beings, because human life begins with the fusion of a sperm cell and an egg.

Regarding embryos as biological material, “producing” them and then “using” their stem cells for purposes of research is absolutely immoral and falls under the commandment “You shall not kill.” Research on adult stem cells is a different matter, since they cannot develop into human beings. Medical interventions on an embryo are justifiable only if they are made with the intention of healing, if the life and unimpaired development of the child are assured, and if the risks involved are not disportionately great. [Youcat 385]

Ja çfarë thonë Papët

Që në momentin  kur veza fekondohet, fillon një jetë e cila nuk është as e babait dhe as e nënës; është më tepër jeta e një qenieje të re njerëzore me rritjen e tij. Kurrë nuk do të bëhej njerëzore nëse nuk do të ishte njerëzore tashmë. Kjo ka qenë gjithmonë e qartë dhe shkenca moderne gjenetike e konfirmon qartë. Ajo ka treguar se që në çastin e parë është i vendosur programi se çfarë do të jetë kjo qenie e gjallë: një person, person individual me aspektet e tij karakteristike tashmë të përcaktuara mirë. Që nga ngjizja, fillon aventura e një jete njerëzore dhe secila prej aftësive të saj kërkon kohë - një kohë mjaft të gjatë - për të gjetur vendin e saj dhe për të qenë në një pozicion për të vepruar. [Papa Gjon Pali II, Evangelium Vitae, 60]