Të gjithë pyetjet
prev
Pararendëse:3.45 Si zhvillohet Mesha e Shenjtë?
next
Tjetra:3.47 Kush i zgjedh leximet? A më lejohet të fle gjatë homelisë?

3.46 Pse gjithë ky theksim i mëkatit në vend të shpresës?

Eukaristia

Ka njerëz që mendojnë se Kisha i jep më shumë rëndësi gabimeve që bëjnë njerëzit sesa të mirës që kryejnë. A është e justifikueshme kjo kritikë? Jezusi erdhi për të na dhënë jetë në plotësi  (Gjn. 10:10) Gjn. 10:10: Vjedhësi s’vjen për tjetër, por për të vjedhur, për të prerë e për të bërë dëm. Unë erdha që delet ta kenë jetën e ta kenë me plotësi.. Megjithatë ne të gjithë e dimë prej përvoje se bëjmë gabime e bëjmë mëkate.
Për fat të mirë Jezusi nuk fiksohet në mëkatet tona dhe dëshiron me gjithë zemër të na falë në mënyrë që të përgatitemi për takimin e veçantë me Jezusin në Eukaristi, ia kërkojmë faljen për të cilën kemi nevojë prapë e prapë. Ai na e mundësoi këtë falje secilit prej nesh nëpërmjet vdekjes dhe ringjalljes së tij. Ju lutem referojuni aplikacionit #TmZOTIN [>The app] për liturgjinë e Sakramentit të Pajtimit dhe tekstet standarde të meshës në gjuhë të ndryshme.

Mëkati ynë është një realitet dhe kështu është edhe falja e Zotit në të cilën shpresojmë. Pa falje, nuk mund të rritemi në fenë tonë.
Urtësia e Kishës

Çfarë paraqet Eukaristia në jetën e Kishës?

Është burim dhe kulm i krejt jetës së krishterë. Në Eukaristi arrijnë kulmin e tyre veprimi shenjtërues i Hyjit ndaj nesh dhe kulti ynë ndaj Tij. Ajo përmban në vetvete krejt të mirën shpirtërore të Kishës: vetë Krishtin, Pashkën tonë. Bashkësia e jetës hyjnore dhe njësia e Popullit të Hyjit shprehen dhe rrjedhin nga Eukaristia. Me anë të kremtimit eukaristik i bashkohemi që këtu liturgjisë së Qiellit dhe paraprijmë jetën e pasosur. [KKKP 274]

What is Holy Eucharist?

Holy Eucharist is the sacrament in which Jesus Christ gives his Body and Blood—himself—for us, so that we too might give ourselves to him in love and be united with him in Holy Communion. In this way we are joined with the one Body of Christ, the Church.

After Baptism and Confirmation, the Eucharist is the third sacrament of initiation of the Catholic Church. The Eucharist is the mysterious center of all these sacraments, because the historic sacrifice of Jesus on the Cross is made present during the words of consecration in a hidden, unbloody manner. Thus the celebration of the Eucharist is “the source and summit of the Christian life” (Second Vatican Council, Lumen gentium [LG], 11). Everything aims at this; besides this there is nothing greater that one could attain. When we eat the broken Bread, we unite ourselves with the love of Jesus, who gave his body for us on the wood of the Cross; when we drink from the chalice, we unite ourselves with him who even poured out his blood out of love for us. We did not invent this ritual. Jesus himself celebrated the Last Supper with his disciples and therein anticipated his death; he gave himself to his disciples under the signs of bread and wine and commanded them from then on, even after his death, to celebrate the Eucharist. “Do this in remembrance of me” (1 Cor 11:24). [Youcat 208]

What sort of preparation do I need in order to be able to receive Holy Eucharist?

Someone who would like to receive Holy Eucharist must be Catholic. If he has a serious sin on his conscience, he must first make a confession. Before approaching the altar, one should be reconciled with his neighbors.

Until a few years ago, the practice was to eat nothing for at least three hours before Mass; that was how people prepared to encounter Christ in Holy Communion. Today the Church requires at least one hour of fasting. Another sign of reverence is to wear one’s finest clothing—after all, we have a rendezvous with the Lord of the world. [Youcat 220]

Ja çfarë thonë Papët

Në shpresë u shëlbuam , u thotë Shën Pali Romakëve, po kështu na thotë edhe neve  (Rom 8:24). Sipas besimit të krishterë, "shpengimi" – shëlbimi  - nuk është thjesht një e dhënë. Shëlbimi na ofrohet sepse na është dhënë shpresë, shpresë e besueshme, në sajë të së cilës mund të përballemi me të tashmen tonë: e tashmja, ndonëse mund të jetë e mundimshme, mund të jetohet dhe pranohet nëse na çon drejt një qëllimi, nëse  mund të jemi të sigurtë për këtë qëllim dhe nëse ky qëllim është mjaft  i lartë për të justifikuar përpjekjen e udhëtimit. [Papa Benedikti XVI, Se Salvi, n. 1]