4.21 Po co decydować się na celibat, skoro ludzie nadają się do małżeństwa?
Jako chrześcijanie możemy realizować powołanie do miłości na dwa sposoby: w małżeństwie i w celibacie. W małżeństwie kobieta i mężczyzna oddają się sobie w miłości. W celibacie człowiek oddaje się w całości Bożej miłości i zachowuje wstrzemięźliwość seksualną.
Dzięki temu osoba żyjąca w celibacie może w każdej chwili i w każdym miejscu odpowiedzieć na Boże wezwanie. Poprzez oddanie się Bogu księża, bracia i siostry zakonne znajdują pełnię szczęścia. Jest to przedsmak nieba, gdzie nikt nie będzie się żenił ani wychodził za mąż.
W jaki sposób ukształtowany jest Lud Boży?
Z ustanowienia Bożego są w Kościele święci szafarze, którzy otrzymali sakrament kapłaństwa i tworzą hierarchię w Kościele. Pozostałych nazywa się świeckimi. Są także wierni, należący do jednej i do drugiej kategorii, którzy przez profesję rad ewangelicznych: czystości w celibacie, ubóstwa i posłuszeństwa, poświęcają się w sposób szczególny Bogu.[CCKK 178]
Co to jest życie konsekrowane?
Jest to stan życia uznany przez Kościół. Życie konsekrowane jest wolną odpowiedzią człowieka na szczególne wezwanie Chrystusa, dzięki któremu osoby konsekrowane poświęcają się całkowicie Bogu i dążą za natchnieniem Ducha Świętego do doskonałej miłości. Taka konsekracja charakteryzuje się praktykowaniem rad ewangelicznych. [CCKK 192]
Jaki jest udział życia konsekrowanego w misji Kościoła?
Życie konsekrowane, poprzez pełne poświęcenie się Chrystusowi i braciom i dawanie świadectwa nadziei życia wiecznego, ma szczególny udział w misji Kościoła.[CCKK 193]
Czy wymagany jest celibat od tego, kto przyjmuje sakrament święceń?
Do przyjęcia święceń biskupich wymagany jest zawsze celibat. W Kościele łacińskim do prezbiteratu są zazwyczaj wybierani ci spośród wierzących mężczyzn, którzy nie są żonaci i chcą zachować celibat „dla Królestwa niebieskiego” (Mt 19, 12); w Kościołach wschodnich nie można ożenić się po przyjęciu święceń. Do diakonatu stałego mogą przystąpić także mężczyźni żonaci. [CCKK 334]
Jak jest zbudowany jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół?
Kościół stanowią świeccy i duchowni (kler). Jako dzieci Boże cieszą się tą samą godnością. Mają równoważne zadania, choć odmienne. Posłannictwem świeckich jest przeobrażać świat w królestwo Boże. Wraz z nimi w jednym szeregu stoją duchowni, pełniący w Kościele posługę przewodzenia, nauczania i uświęcania. W obu stanach istnieją chrześcijanie, którzy w szczególny sposób oddają się Bogu do dyspozycji przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (np. zakonnicy i zakonnice). [871-876, 934-935] Każdy chrześcijanin ma za zadanie świadczyć o Ewangelii własnym życiem. Ale Bóg z każdym człowiekiem idzie jego własną drogą powołania. Jednych posyła jako świeckich, żeby w rodzinach i życiu zawodowym pośród świata budowali królestwo Boże. Wszystkimi potrzebnymi do tego darami Ducha Świętego obdarza ich w sakramentach chrztu i bierzmowania. Innym zleca posługę pasterską. Mają Jego lud prowadzić, nauczać i uświęcać. Tego zadania nikt nie może sobie przypisać. Sam Pan musi posłać i przez sakrament święceń dać siłę na drogę. Tylko w ten sposób człowiek może działać w imieniu Chrystusa i udzielać sakramentów. [Youcat 138]
Dlaczego Jezus chce, żeby byli ludzie, którzy na zawsze żyją w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie?
Bóg jest miłością. Tęskni także za naszą miłością. Formą pełnego miłości poświęcenia się Bogu jest żyć jak Jezus, czyli w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie. Kto żyje w ten sposób, ma głowę, serce i ręce wolne dla Boga i ludzi. [914-933, 944-945] Wciąż kolejne osoby odpowiadają na wezwanie Jezusa i „ze względu na królestwo niebieskie” (Mt 19, 12) ofiarują wszystko Bogu – nawet tak wspaniałe dary jak własny majątek, samostanowienie, miłość małżeńska. Takie życie według rad ewangelicznych w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie ukazuje chrześcijanom, że świat nie jest wszystkim. Dopiero spotkaniez Boskim Oblubieńcem „twarzą w twarz” uczyni człowieka ostatecznie szczęśliwym.[Youcat 145]
